O co pyta Wielki Post? Rozmowa z Januszem T. Skotarczakiem

Kurier Śremski: Rozpoczął się kolejny Wielki Post. Jaki jest sens chrześcijańskiego postu?

Janusz T. Skotarczak: W Kościele zawsze zwracano uwagę aby postowi od pokarmów towarzyszyło nawrócone serce czyli post od grzechów. Chrześcijański post związany jest z modlitwą. Sam Jezus podpowiedział nam, że post i modlitwa dają niezwykłą moc. W chrześcijaństwie post związany jest też z jałmużną. Powinniśmy w sposób szczególny zauważyć ludzi potrzebujących naszej miłości. Odkrywając sens postu warto pamiętać o metaforze z początku chrześcijaństwa mówiącej, że post to jest taki ptak, który żeby dofrunąć do Pana Boga potrzebuje dwóch skrzydeł, mianowicie modlitwy i dzieł miłosierdzia. Praktykowanie w tym czasie uczynków miłosierdzia co do duszy i ciała jest szczególnie ważne. Warto pamiętać też o tym, że krańcami Wielkiego Postu są Popielec oraz Wielkanoc. Popielec symbolizuje naszą kruchość – z prochu powstaliśmy i w proch się obrócimy. Ukazuje też nam nasze zagubienie w oddaleniu się od Boga. Wzywa: Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelie! Wielkanoc zaś wskazuje na cel naszej drogi czyli życie ze zmartwychwstałym Chrystusem.

Dlaczego Wielki Post trwa 40 dni?

40 dni Wielkiego Postu nawiązuje do 40 lat wędrówki przez pustynie za czasów Mojżesza i 40 dni postu Chrystusa na pustyni.

Czy post jest znany tylko w religii chrześcijańskiej?

To wartość występująca w wielu religiach.

Wiele osób poddaje się rożnym wyrzeczeniom związanym z dietą. Czy dieta i post to jest to samo?

Dieta i post to dwie zupełnie różne rzeczy. Ktoś może stosować dietę z powodów zdrowotnych, sportowych albo dla zachowania sylwetki. I to nie ma nic wspólnego z postem, który jest aktem religijnym dokonywanym ze względu na Pana Boga.

Co daje człowiekowi post?

Post daje nam wgląd w nasze życie. Post pobudza człowieka do zastanowienia jak to jest ze mną: czy żyję po to aby jeść, czy też jem po to, aby żyć. Odczuwanie głodu w dniach postu otwiera też szerzej oczy na ludzką biedę. On pomaga uświadomić mi przepaść jaka dzieli mój głód w czasie postu, który mogę przerwać - z brakami ludzi biednych, którzy tego stanu przerwać nie mogą.

Każdy szczególny czas o coś nas pyta. O co pyta człowieka Wielki Post?

Najprościej mówiąc pyta o to, co najważniejsze w życiu czyli według jakiego scenariusza żyję. Istnieją dwa scenariusze na życie. W pierwszym człowiek może cały zamknąć się w życiu doczesnym i w nim umieścić wszystkie swoje cele i nadzieje. W drugim scenariuszu człowiek może w taki sposób realizować różne cele i nadzieje aby były drogą do życia wiecznego. Scenariusz pierwszego życia Biblia nazywa ,,kroczeniem w ciemnościach” a scenariusz drugiego życia przedstawiony jest jako droga do ,,Ziemi Obiecanej”. Ewangeliczny opis kuszenia Chrystusa na pustyni jest przypomnieniem, że Jezus jest przewodnikiem, który potrafi nas wyprowadzić z ,,ciemności” i poprowadzić do ,,Ziemi Obiecanej”. Wielki Post jest czasem, który pyta według jakiego scenariusza żyję. Jest też czasem zapytania: kto jest moim przewodnikiem w życiu. W takim rozumieniu czas Wielkiego Postu nie może być dla katolika czasem, który praktycznie nie różni się od pozostałych okresów w roku.