Jego twórczość trudno przypisać do jednej kategorii, ale jej wspólnym mianownikiem jest kunszt i precyzja. W drugim odcinku cyklu „Ludzie z pasją” rozmawiamy z mieszkającym w Śremie Andrzejem Rojkiem, który tworzy sztukę w drewnie i metalu.

Zacznijmy od początku. Skąd wzięło się u Pana zainteresowanie akurat taką formą sztuki?

Dlatego, że to nie jest łatwe. Zawsze fascynowało mnie to, że żeby wykonać takie przedmioty trzeba mieć wiedzę z różnych dziedzin. Nie tylko zmysł plastyczny, ale też należy mieć pewne pojęcie techniczne, o obróbce materiałów, o narzędziach. Poza tym, to co trudne zawsze jest ciekawe.

Jak dojrzewała Pana pasja? Kiedy zaczął Pan tworzyć?

Prawdę mówiąc, w czasach szkolnych bardziej interesowała mnie piłka nożna, w którą nieźle grałem, rower, wędkarstwo. Uczyłem się w Liceum Zawodowym przy dzisiejszej ul. Popiełuszki, profil obróbka skrawaniem. Później pracowałem ok. 10 lat w Odlewni Żeliwa, w laboratorium na spektrometrze. Tak naprawdę zacząłem tworzyć w okresie po 30 roku życia. Początki oczywiście były wcześniej, ale to była bardziej nauka - na własnych błędach, gdyż jestem samoukiem. Czasem miałem dostęp do kaset VHS, dzięki czemu mogłem oglądać jak tworzą fachowcy z zachodu. Puszczałem film do przodu i do tyłu, obserwowałem, jak przygotowane są narzędzia... Ludzie najczęściej patrzą na pierwszy plan, a dla mnie ważniejszy jest drugi. Tam jest ukryte mnóstwo informacji.

Jaki jest przekrój Pańskiej artystycznej działalności?

Tworzę w metalu i drewnie, przede wszystkim orzechowym. Wykorzystuję różne gatunki – orzech czarny, szary, biały, amerykański... Jest tego cała masa, różnią się łatwością obróbki. Wykonuję bardzo różne przedmioty – grawerowane rączki do sztućców, wizerunki w metalu i drewnie, zdobione szkatułki, zajmuję się renowacją broni, instrumentów... Własnoręcznie wykonuję też narzędzia, które używam do pracy – dłuta, imadło. Wtedy mam pewność co do ich jakości.

Ma Pan swój ulubiony styl i techniki?

Nie mam. Nie lubię nowoczesnej sztuki, którą uważam za „lipę”. Dla mnie tam jest za dużo dorobionej ideologii. Wolę realizm, oczywiście można pewne rzeczy „pokombinować”, ale bez przesady, w granicach rozsądku. Tygrys musi być podobny do tygrysa, roślina ma być rośliną. Najbardziej cenię sobie klasyków - Da Vinciego i Michała Anioła.

Jeśli chodzi o techniki – w grawerstwie i snycerstwie wykorzystuję klasyczne narzędzia, żadnych szlifierek czy mechanicznych narzędzi, tylko dłuta.

Ile czasu wykonuje Pan np. taką zdobioną szkatułkę?

W zależności od wielkości, stopnia komplikacji wzoru – około dwóch tygodni, gdyż niestety muszę jeszcze godzić hobby z pracą zawodową. Myślę, że sam proces tworzenia zajmuje około 30h, niekiedy więcej, ale mam już trochę wprawy i wiem jak do tego podejść. Zawsze najtrudniej wykonuje się pierwszy egzemplarz danego przedmiotu, gdyż pewien czas jest potrzebny na wymyślenie wzoru.

Co było Pańskim największym projektem?

Ten miecz (rozmówca wskazuje na zdobioną katanę). Wykonywałem go około roku. Wymagało to umiejętności kucia, kowalstwa, hartowania, wykonania elementów artystycznych – wszystkim zajmowałem się sam.

Ile dzieł ma Pan na koncie?

Trudno zliczyć. Może nawet setki, duża część to drobiazgi. O niektórych nawet sam już nie pamiętam, w końcu zajmuję się tym od 30 lat.

Co stanowi dla Pana motywację do kontynuowania twórczości?

Przyznam się, że duże znaczenie ma dla mnie, gdy ktoś pochwali moją pracę. To pewnego rodzaju nagroda – poświęciłem się, ale komuś się to podoba. Poza tym moje zajęcie traktuję jako odskocznię od codzienności, dzięki niemu wyciszam się. Satysfakcję daje mi też ciągłe podnoszenie sobie poprzeczki.

Jakie ma Pan plany i marzenia?

Chciałbym dalej się rozwijać, mieć jeszcze siłę i ochotę na tę pracę. Jak doczekam dobrych czasów emerytury, wtedy poświecę się jej jeszcze bardziej. Poza tym, będę szczęśliwy, jeśli komuś będzie podobało się to, co tworzę.

Fanpage artysty: https://www.facebook.com/Andrzej-Rojek-1542679606029735/