Gdzie najchętniej ludzie jeżdżą na wakacje?

Kierunki blisko domu: Bałtyk, Mazury i górskie szlaki

Polskie lato pachnie smażoną rybą na Mierzei i dymem z ogniska nad mazurską zatoczką. Bałtyk wciąż wygrywa frekwencyjnie ‑ od Świnoujścia po Hel rządzą plażowe parawany, wafle z bitą śmietaną i szum fal, który przy dobrym wietrze zagłusza nawet głośnik Bluetooth sąsiada. Choć wielu narzeka na kapryśną pogodę, koszty dojazdu i brak bariery językowej wciąż przeważają szalę.

Mazury grają zupełnie inną melodię: żagle, komary i świeże sielawy, które zjedzone tuż po złowieniu rozpływają się bardziej niż najdroższe sushi. Wieczorem żeglarskie porty Mrągowa czy Sztynortu zamieniają się w koncertowe sceny, a „Szanty pod żaglami” lecą tak głośno, że ryby podobno uciekają w głębiny.

A co z górami? Tatry, Beskidy i Karkonosze tworzą gęstą siatkę szlaków, gdzie – zupełnie serio – można wędrować trzy tygodnie bez powtarzania trasy. Już tłumaczę: od wschodu słońca na Rusinowej Polanie po zachód oglądany spod Śnieżki różnica tkwi w klimacie. W Tatrach rządzi adrenalina i kolejka na Rysy, Beskidy wybiera się dla „leniwych” połonin, a Karkonosze – dla wodospadów i legend o Duchu Gór.

Słoneczna Europa: Turcja, Grecja, Chorwacja i spółka z plażą w logo

Południe kontynentu ma w sobie magnetyzm, którego trudno nie zauważyć.

• Turcja kusi wonią pieczonego mięsa i piosenkami wybrzmiewającymi z głośników małych kafejek ukrytych w wąskich uliczkach.
• Grecja zaprasza turkusową wodą i zapachem rozgrzanego oregano, który unosi się nad tawerną tuż przy plaży.
• Chorwacja serwuje z kolei marmurowe wybrzeże, gdzie gra światła na falach przypomina rozsypane srebro, a gaje oliwne opowiadają historie starsze niż większość europejskich stolic.

Kultowe kurorty z ich wielopiętrowymi hotelami i basenami w kształcie lagun są tylko jedną z twarzy śródziemnomorskiego urlopu. Wystarczy skręcić kilkaset metrów od promenady, by wpaść na lokalny targ, gdzie zapach dojrzewających fig miesza się z aromatem rumianku i lawendy.

Wielka zaleta regionu to paleta śródziemnomorskich kuchni: chrupiąca pita maczana w kremowym tzatziki, kusząco przypalone krawędzie pide czy ryba wyciągnięta z wody jeszcze przed wschodem słońca. Gdy zapada wieczór, światła tawern odbijają się w ciepłym, leniwie kołyszącym się morzu, a rozmowy przy winie płyną dłużej niż gdziekolwiek indziej.

Egzotyka na wyciągnięcie ręki: Zanzibar, Tajlandia, Bali, Dominikana…

• Zanzibar – wyobraź sobie plażę, gdzie rano piasek jest chłodny, a w południe nabiera barwy gorącego mleka. Rybacy wracają z połowu, niosąc błyszczące czerwone lucjany, a w powietrzu unosi się słodki aromat przypraw, z których słynie wyspa.

• Tajlandia (Krabi, Phuket) – tu tropikalny las spotyka długie, wapienne klify, a garkuchnie serwują pikantne curry, od którego łzy szczypią równie mocno co radość z odkrywania nowych smaków.

• Bali – wyspa świątyń i pól ryżowych, gdzie głośny skuterowy ruch przeplata się z cichym szumem gamelanu, a surferzy witają świt na desce niczym rytuał.

• Dominikana – karaibski karnawał nawet w poniedziałkowe przedpołudnie: merengue na plaży, limonkowa nuta w lokalnym napoju i cień palm, które kołyszą się do rytmu bębnów.

• Malediwy – mozaika wysepek, z których każda wygląda jak mikroskopijny klejnot wysadzony na aksamitnym oceanie. Snorkeling przypomina tu spacer po podwodnym, migoczącym ogrodzie.

• Meksykańska Riviera – ruiny Majów wyrastają nad lazurowym horyzontem, a cenoty – naturalne studnie – odbijają niebo, jakby ktoś zawiesił je pod ziemią specjalnie dla śmiałków lubiących skoki do wody.

Miasta w pigułce: Paryż, Barcelona, Porto i reszta miejskiej ferajny

Kto powiedział, że urlop musi oznaczać leżenie na piasku? Dla wielu prawdziwy relaks to szwendanie się w miejskim labiryncie z kawą w jednej dłoni i aparatą w drugiej.

• Paryż zaprasza kawiarnią na rogu, gdzie stoliki są tak blisko siebie, że rozmowę sąsiadów słuchasz mimo woli, a zapach maślanych rogalików wchodzi w buty na dłużej niż piasek plażowy.
• Barcelona wyciąga rękę pełną kolorów – fasady w stylu Gaudíego, migotanie mozaik i dźwięk flamenco spod barsów, w których cienkie jak pergamin plasterki jamón czekają na pierwszy kęs.
• Porto jest jak list miłosny napisany winem. Wąskie uliczki wspinają się stromo nad rzekę, pranie suszy się na balkonach, a stare wagony tramwajów skrzypią niczym drewniane łodzie. Wieczorem Douro odbija światła latarni, tworząc rozlaną akwarelę.
• Rzym natomiast to żywa księga historii – wystarczy skręcić raz czy dwa, a trafiasz z gwarnej trattorii na kamienne schody sprzed wielu wieków, po których niegdyś spacerowali cesarze.