W piątek społeczność Liceum Ogólnokształcącego im. gen. Józefa Wybickiego w Śremie miała ważne uroczystości. Właśnie 8 kwietnia przypada jubileusz powstania szkoły. W tym roku liceum obchodzi 164. rocznicę.

Uroczyste świętowanie rozpoczęło się w piątek 8 kwietnia o godz. 11.00 w auli szkoły. Po wprowadzeniu sztandaru uczniowie i nauczyciele odśpiewali Gaudeamus igitur. Następnie prowadząca Gabriela Wasielewska, prezes Stowarzyszenia Absolwentów LO w Śremie oznajmiła, że ten rok jest wyjątkowy. Niestety m.in. z powodu agresji Rosji na Ukrainę zostanie przez wszystkich dobrze zapamiętany. Zgromadzeni chwilą ciszy oddali hołd narodowi ukraińskiemu. 

Historyk Krzysztof Grzesiak wyjaśnił, dlaczego na termin dzisiejszego spotkania wybrano 8 kwietnia. Właśnie w tym dniu, w 1858 r. radni śremscy podjęli decyzję o utworzeniu dzisiejszego liceum. Przytoczył, że szkoła dużo przetrwała i jej dumą jest wielu wybitnych absolwentów, w tym rektorów, biskupów, lekarzy, prawników, księży i filologów. Natomiast dokładnie 100 lat temu również radni miejscy uchwalili nadanie imienia patrona szkoły gen. Józefa Wybickiego. Życzył uczniom wszystkiego dobrego.

Tradycyjnie ceremonia uroczystości jubileuszowych składała się z dwóch części: wręczenia znaczka szkoły uczniom klas pierwszych oraz umieszczenia absolwenta w galerii. Dzisiaj symboliczne znaczki otrzymali uczniowie, którzy od tej pory będą je dumnie nosić podczas wszystkich uroczystości szkolnych. Dyrektor wręczyła znaczki oraz publikację okolicznościową 150. uczniom klas:

• I A - rozszerzenia: j. polski, historia, j. angielski
• I B - rozszerzenia: biologia, chemia
• I C - rozszerzenia: biologia, chemia, j. angielski
• I D - rozszerzenia: matematyka, fizyka, informatyka
• I E - rozszerzenia: matematyka, geografia, j. angielski

Następnie przyszedł czas na drugą część tego ważnego wydarzenia, czyli wprowadzanie do galerii kolejnego absolwenta. 

Galeria Wybitnych Absolwentów została otwarta w 2013 r. przy okazji 155-lecia szkoły. Jej zadaniem jest promocja wybitnych absolwentów. Każdego roku Stowarzyszenie Absolwentów Liceum wprowadza do galerii kolejnego absolwenta, któremu walne zebranie nadało tytuł. Następnie wizerunek absolwenta zostaje odsłonięty w galerii znajdującej się na ścianie korytarza. Natomiast przed głównym wejściem do szkoły na stałe zamontowany zostaje kolejny imienny medalion. 

Dotychczas w galerii figurowało 13 wybitnych absolwentów z poniższych roków:

• prof. Antoni Kalina - 1867 r.
• ks. Piotr Wawrzyniak - 1867 r.
• dr Ludwik Mycielski - 1873 r.
• prof. dr Heliodor Święcicki - 1873 r.
• prof. dr Eugen Mittwoch - 1894 r.
• prof. dr. Kazimierz Idaszewski - 1898 r
• Oskar Callier - 1869 r.
• Witold Hulewicz -1918 r.
• dr Wincenty Styczyński - 1893 r.
• prof. Stanisław Zwierzchowski - 1900 r.
• prof. Tadeusz Maliński - 1964 r. 
• ks. dr Edmund Majkowski - 1912 r.
• Jerzy Jurga - 1958 r.

W piątek 8 kwietnia do galerii oficjalnie został wprowadzony prof. Teobald Olejnik, absolwent z 1925 r. Profesor Olejnik był inżynierem mechanikiem i prorektorem Politechniki Poznańskiej.

O wyróżnionym absolwencie powiedział kilka słów prof. dr hab. inż. Leszek Pacholski, który współpracował z wybitnym i kontynuuje jego dzieło. Zaproszony gość opowiedział o znajomości, późniejszej współpracy i przytoczył kilka anegdotek.

Po tym wszyscy przeszli w miejsce Galerii Wybitnych Absolwentów, gdzie odsłonięto nowy wizerunek, a następnie przed szkołę w celu prezentacji imiennego medalionu.

Krótka biografia wybitnego absolwenta Prof. Teobalda Olejnika

Prof. Teobald Olejnik urodził się 27 lipca 1906 r. w Bojanicach (pow. Leszno). W 1918 r. rozpoczął naukę w gimnazjum w Śremie. Był członkiem Towarzystwa Tomasza Zana i drużynowym Drużyny Harcerskiej im. Przemysława. W 1924 r. brał udział w wyprawie gimnazjalnej drużyny wioślarskiej w górę Warty do Kalisza. W 1925 r. zdał egzamin maturalny i rozpoczął studia na Wydziale Budowy Maszyn i Elektrotechniki Politechniki w Gdańsku. Angażował się w działalność kulturalno-oświatową wśród społeczności polskiej Wolnego Miasta Gdańska.

W 1931 r. otrzymał dyplom inżyniera mechanika. W latach 1931- 1939 był nauczycielem przedmiotów technicznych w gimnazjum mechanicznym w Pabianicach. W czasie II wojny światowej został aresztowany i deportowany do Niemiec.

Od 1945 r. pracował na różnych stanowiskach, m.in. jako naczelny dyrektor w zakładach taboru kolejowego TASKO, jako dyrektor techniczny i główny specjalista w Biurze Projektów Budownictwa Przemysłowego w Poznaniu. W 1956 r. przy Wieczorowej Szkole Inżynierskiej Naczelnej Organizacji Technicznej w Poznaniu, później Politechnice Poznańskiej, uruchomił Katedrę Ekonomiki i Organizacji Przedsiębiorstw Przemysłowych. W 1963 r. mianowany profesorem nadzwyczajnym, a w 1972 r. zwyczajnym. Do 1976 r. pracował na Politechnice Poznańskiej, w której utworzył Instytut Organizacji i Zarządzania i był jego dyrektorem. Kierował studiami podyplomowymi w zakresie ergonomii. W latach 1963-1972 sprawował funkcję prorektora do spraw nauczania w Politechnice Poznańskiej. W 1990 r. otrzymał tytuł doktora honoris causa tej uczelni.

W działalności naukowej i dydaktycznej skupiał się na organizacji, a także zarządzaniu oraz sterowaniu jakością przedsiębiorstw. Był członkiem Komitetu Nauk Organizacji i Zarządzania Polskiej Akademii Nauk, wiceprzewodniczącym Rady Naukowej Centralnego Ośrodka Badawczego Normalizacji przy Polskim Komitecie Norm. Przewodniczył Wojewódzkiej Radzie Racjonalizatorów i Wynalazców Naczelnej Organizacji Technicznej w Poznaniu. Autor 2 monografii, 5 skryptów i 30 artykułów z dziedziny ekonomiki, organizacji i sterowania jakością przedsiębiorstw przemysłowych. Laureat 7 nagród Ministra Nauki Szkolnictwa Wyższego i Techniki. Odznaczony m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1957), Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski (1966 ) i wieloma odznakami oraz medalami.

Zmarł 13 marca 1990 r. w Poznaniu. Został pochowany na cmentarzu junikowskim.